Czy budowa farmy fotowoltaicznej wymaga decyzji środowiskowej?

Czy budowa instalacji fotowoltaicznej wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia OZE?

Kolejnym częstym pytaniem ze strony moich klientów jest pytanie o konieczność uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla budowy farmy fotowoltaicznej.

Celem odpowiedzi na powyższe pytanie, należy w pierwszej kolejności ustalić czy planowane przedsięwzięcie OZE, a jest nim niewątpliwie budowa farmy fotowoltaicznej, jest przedsięwzięciem mogącym oddziaływać na środowisko. Przez przedsięwzięcie zgodnie z ustawą o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko z dnia 3 października 2008 roku Dz.U. 2008 Nr 199, poz. 1227, t.j.  Dz.U. z 2020 r. poz. 283 (zwana w dalszej części artykułu ŚrodInfU) rozumie się zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym również na wydobywaniu kopalin; przedsięwzięcia powiązane technologicznie kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty. Co nadto istotne, powiązaniem technologicznym zgodnie z wyrokiem WSA w Rzeszowie z dnia 25 marca 2014 r. II SA/Rz 185/14 jest taki związek pomiędzy inwestycjami, który powoduje, że wspólnie tworzą zorganizowaną całość w postaci jednej spójnej infrastruktury ukierunkowanej na ten sam cel gospodarczy. Powiązanie, o jakim mowa w tym przepisie, dotyczy również przedsięwzięć tego samego rodzaju i wykorzystujących tę samą technologię, choćby planowanych przez różne podmioty prawa. Powyższe ma na celu przeciwdziałanie rozdrabnianiu przedsięwzięcia na mniejsze, co określane jest terminem salami slicing (ang. krojenie salami na plastry), np. poprzez budowę – pozornie – dwóch farm fotowoltaicznych o powierzchni nieprzekraczającej 1 ha każda zamiast jednej farmy o powierzchni przekraczającej 1 ha. Działania takie podejmowane są w celu uniknięcia konieczności uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia, albowiem w przypadku instalacji o powierzchni mniejszej niż  1 ha – z pewnymi wyjątkami, o których mowa poniżej – ww. decyzja nie jest wymagana.

Przedsięwzięcia wymagające uzyskania decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych można podzielić na dwie zasadnicze grupy, tj.:

– przedsięwzięcia, które mogą potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko,

– przedsięwzięcia, które mogą zawsze znacząco oddziaływać na środowisko.

W przypadku przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko uzyskanie decyzji środowiskowej możliwe będzie po uprzednim przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko.

Zobacz także: Budowa farmy fotowoltaicznej a decyzja o warunkach zabudowy.

Z kolei w przypadku przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach będzie możliwe także bez przeprowadzania oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Potrzeba jej przeprowadzenia zależy tylko i wyłącznie od decyzji organu prowadzącego dane postępowanie.

Do katalogu przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko – zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko z dnia 10 września 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1839) – z zakresu instalacji OZE zaliczamy instalacje wykorzystujące do wytwarzania energii elektrycznej energię wiatru:

1. o łącznej mocy nominalnej elektrowni nie mniejszej niż 100 MW,
2. lokalizowane na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej;

Natomiast do przedsięwzięć OZE mogących potencjalnie oddziaływać na środowisko należy zaliczyć:

1) elektrownie wodne;

2) pozostałe elektrownie wiatrowe inne niż wymienione powyżej:

a) lokalizowane na obszarach objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w  6 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2018 r. poz. 1614, 2244 i 2340 oraz z 2019 r. poz. 1696 i 1815), z wyłączeniem instalacji przeznaczonych wyłącznie do zasilania znaków drogowych i kolejowych, urządzeń sterujących lub monitorujących ruch drogowy lub kolejowy, znaków nawigacyjnych, urządzeń oświetleniowych, billboardów i tablic reklamowych,

b) o całkowitej wysokości nie niższej niż 30 m;

3) instalacje do produkcji paliw z produktów roślinnych, a więc biogazownie, z wyłączeniem instalacji do wytwarzania biogazu rolniczego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, o zainstalowanej mocy elektrycznej nie większej niż 0,5 MW lub wytwarzających ekwiwalentną ilość biogazu rolniczego wykorzystywanego do innych celów niż produkcja energii elektrycznej;

4) elektrownie fotowoltaiczne, a więc zgodnie z nazewnictwem użytym ww. rozporządzeniu zabudowę systemami fotowoltaicznymi, o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż:

1. 0,5 ha na obszarach objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w  6 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9 ustawy o ochronie przyrody, lub w otulinach form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1–3 ustawy o ochronie przyrody,
2. 1 ha na obszarach innych niż wymienione w lit. a

Natomiast przez powierzchnię zabudowy należy rozumieć powierzchnię terenu zajętą przez obiekty budowlane oraz pozostałą powierzchnię przeznaczoną do przekształcenia w wyniku realizacji przedsięwzięcia.

Formy ochrony przyrody, o których mowa powyżej, to:

1) parki narodowe,

2) rezerwaty przyrody,

3) parki krajobrazowe,

4) obszary chronionego krajobrazu,

5) obszary Natura 2000,

6) użytki ekologiczne,

7) zespoły przyrodniczo-krajobrazowe.

W kolejnym artykule postaram się omówić etapy postępowania w przedmiocie uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia OZE.

Niniejszy artykuł nie stanowi porady prawnej.

• Wojciech Wojtala
• Proces inwestycyjno-budowlany dla OZE
• 25 maj 2020